Foto Bijneter in vlucht foto van de maand Juli 2025

Hallo!

Als snel weer een nieuwe Blog. In mijn vorige Blog heeft u het verslag kunnen lezen van mijn reis. Het kon niet uitblijven, de foto van de maand maakte ik daar. De foto maakte ik tijdens de midddagsessie in de Bijeneterhut. Dan zijn daar tegenlicht opname's te maken. Ik had bewust de foto flink onderbelicht, en de witbalans een stuk warmer gemaakt. Dit leverde een foto op met een aantrekkelijke sfeer: donker, waarbij door het tegenlicht de vleugel- en staartveren oplichten, en het middaglicht versterkt wordt weergegeven. De temperatuur liep flink op in de hut tijdens de sessie. Het was warm, en de zon scheen prcies in de hut, waardoor de temperatuur flink opliep. Meermalen moesten we noodgedwongen de apparatuur uit de zon houden en zelfs koelen, omdat deze te heet werd, Gelukkig is mijn D5 vrijwel onverwoestbaar. De keuze viel op deze foto vanwege de sfeer. Bovendien was dit doelsoort no. 2 van de reis, dat speelde ook een rol. Maar van de Scharrelaar, doelsoort no. 1, zijn ook vele mooie foto's gemnaakt. Een nieuwe map, met daarin foto's van de reis, is aangemaakt in het Portfolio. Daar komen vast nog wel foto's bij, want lang niet alle foto's zijn uitgeselecteerd en bewerkt.

Verder nog twee sessie's aan het begin van de maand. Ëén in de Kapittelduinen voor alweer de Gaffelwaterjuffer, en één bij de Bijenorchissen aan de Grote Woerdlaan te Naaldwijk. Daarvan zijn enkele foto's geplaatst in de mappen Libellen en Juffers, VLinders en motten,  Insecten en ocerigen en Inheemse Orchideeën. In de Kapittelduinen fotografeerde ik ook mijn eerste Grote Zandkool, een plant verwant aan het Koolzaad, die staat in de map Bloemen en Planten.

Zoals gezegd komen er binnenkort nog wel foto's bij van de laatste sessie's, dus kom gerust nog eens langs, tot ziens!

Lees meer >> | 1 keer bekeken

Terug uit Hongarije

Hallo!

Even een tussentijdse blog, omdat ik jullie wil verhalen over mijn reis naar Hongarije. Ben terug sinds vorige week donderdag. Om kort te zijn, het is een topreis geworden met rond de 85 soorten vogels gezien, en 13 persoonlijke primeurs vastgelegd. Ook het weer werkte goed mee, geen regenbuien en maar drie dagen temperaturen van tussen de 29 en 34 graden. Op de overige dagen waren de temperaturen aangenaam. 

Donderdag 12 Juni was onze heenreis, dus het fotografieavontuur begon op vrijdag 13 Juni. Ik ging toen samen met mijn fotomaatje van die week, Martin Groenheiden, een ochtend- en een middagsessie doen in de hut voor de Hop. Dat was vroeg opstaan, we wilden rond half vijf in de hut aanwezig zijn. De Hop, het mannetje in dit geval, liet zich rond kwart over vijf voor het eerst zien voor de hut. Het vrouwtje zat op het nest in een soort minibunker, buiten zicht. Het mannetje bracht meermaals insecten naar het vrouwtje. Die liet zich ongeveer 3 á 4 keer per uur voor de hut zien. We wilden graag tegenlicht opnames maken, en door de positionering van de hut lukt dat het best 'smorgens vroeg. Verder lieten zich nog Turkse Tortels, een Grauwe Klauwier, een Fazanthaan en Zomertortels zien die morgen. Die laatste helaas te ver voor een foto.

Om half acht was het ontbijt. Daarna was de middagsessie om half drie gepland. Ik besloot om tot de lunch nog een fotosessie in de Parkhut te doen, Martin om wat te rusten. De Parkhut staat op het bijbehorende park van onze accomodatie (evenals de Hophut). Bij die hut is een vijver op ooghoogte geplaatst, waar diverse soorten zangvogels langskomen om te drinken en te badderen. Vogels die zich lieten zien; Ring- en Huismus, Vink, Groenling en Nachtegaal o.a. Van een drinkende man Groenling maakte ik een topfoto. Ik wilde de drinkende vogel graag fotograferen met een morsend straaltje water. Één van de eerste pogingen was direct raak. Het is moeilijk, de vogel moet de juiste positie hebben en het straaltje water morsen ze lang niet altijd. Ook een mooi spiegelbeeld is een pré. Het lukte me alleen nog bij een vrouw Huismus, maar op die foto is de kop onscherp. Bij een enkele andere vogel had ik slechts een paar druppeltjes, met de foto van de Groenling ben ik dan ook zeer content.

Na de lunch gingen Martin en ik voordat we teruggingen naar de Hophut, eerst weer naar de Parkhut.

Ik kon direct al een persoonlijke primeur vastleggen in de vorm van een vrouw Appelvink! Mooi! Verder dezelfde soorten als vanmorgen. Daarna zoals gezegd door naar de Hophut. De Hop liet zich nu tijdens de gehele sessie tot 7 uur maar tweemaal kort zien. Was dus een erg taaie sessie, dat kan ook hier. Wel hoorden we, en zagen we soms in de bomen op de achtergrond, diverse Bijeneters. Van de gehele week was de Hophut wel de minste. 

De volgende dag zouden we de gehele dag in de Veldhut doorbrengen. De Veldhut ligt wat afgelegen, op zo'n drie kwartier rijden van de accomodatie. Voor het laatste stuk naar de hut, stapten we over in een 4-wheeldrive, vanwege de onbegaanbaarheid van de onverharde weg naar de hut. Voordat we bij de hut aankwamen na een avontuurlijke rit, konden we nog diverse Reeën en een paartje Keizerarend vastleggen. Die laatste was ook weer een primeur voor mij. Ook een Koekoek in vlucht kon ik vastleggen.

Dit zou de dag worden met de meeste soorten vanuit één hut gezien. Liefst 36 soorten waaronder één van de drie doelsoorten van de week, de Scharrelaar. Voor de hut stond een nestkast voor de Scharrelaar. Een prachtige blauwe vogel met turquoise vleugels en een rood/bruine rug. Het mannetje vloog de gehele dag af - en aan met diverse soorten prooien als Sabelsprinkhanen, Kevers en larven. Ik stond versteld van de hoeveelheid prooien die het mannetje gedurende de dag wist te vangen. De uitdaging is om vliegbeelden van de vogel te maken. Dat is door de snelheid van de vogels niet makkelijk, maar ik heb toch een aantal geslaagde opnames gemaakt. Ook legde ik voedseloverdrachten vast. Verder was ook hier een paartje Hoppen aanwezig, en een Steenuil. Één van de leukste foto's is van een Hop in vlucht, die het Steenuiltje de stuipen op het lijf joeg. Op de achtergrond lag een moerasachtig gebiedje, waarin zich Steltkluten, Witgatjes en een Bosruiter ophielden. Ook een Zeearend hoog over zien vliegen. Het meest bijzondere moment van de dag werd tot het laatst bewaard; een paring van de Scharrelaars. Ik ben de enige van de groep die die foto heeft, Martin had al ingepakt. Zelfs Anna, die de 4-wheeldrive bestuurde, had dit nog nooit gezien en was verbijsterd. Na terugkomst nog wat tijd vrijgemaakt om macrobeelden te schieten van diverse vlinders. Die bezochten een perkje met Wegdistels op het park. O.a. Bruin Zandoogje en Groot Dikkopje kunnen fotograferen. Dit waren niet de enige soorten die hier te zien zijn, maar op het moment van fotograferen zag ik enkel bovengenoemde soorten. Het Dwergdikkopje die ik er eerder zag, helaas niet.

Op Zondag 15 Juni hadden we de hut voor de Bijeneter. Ook nu weer een ochtend- en een middagsessie. Voor mij doelsoort nummer twee, zoals eerder aangegeven. Ook hier was het maken van vliegbeelden dé uitdaging. De Bijeneter is nog moeilijker dan de Scharrelaar; kleinere vogel, sneller en het vliegmoment is bij de Bijeneter moeilijker te voorspellen. Maar het is gelukt, al zijn er veel mislukte pogingen (onscherp, halve vogels e.d.). Verder ook veel foto's van de vogels met de meest uiteenlopende prooien; Hommels en Bijen, Zweefvliegjes en diverse soorten Libellen. Zelfs een moment van twee mannetjes naast elkaar zittend met beiden een grote Libel in de snavel, om indruk te maken op de vrouwtjes. Ook nu liefst twee paringen vastgelegd, alsmede enkele voedseloverdrachten. De mooiste vliegbeelden werden tijdens de middagsessie gemaakt. Bij deze hut zijn in de middag tegenlichtopname's te maken. Door sterk onder te belichten, en de witbalans warmer te maken, zijn sfeervolle foto's te maken. Bij vliegbeelden krijg je dan doorschijnende vleugels en staart. Zijn mijn mooiste vliegbeelden geworden. Nadeel; de zon schijnt in de middag in de hut, waadoor de temperatuur sterk oploopt en de apparatuur gloeiend heet wordt. Meermaals moesten we de apparatuur uit de zon houden en koelen.

Maandag 16 Juni hadden we een ochtend- en middagsessie in de Scharrelaarhut. Nu hadden we Zaterdag natuurlijk al heel wat foto's van de Scharrelaar gemaakt, waardoor deze sessie's in eerste instantie een beetje als dubbelop aanvoelde. Maar dat zou nog helemaal goed komen. De hut staat aan de rand van een akker, en ook hier is een nestkast geplaatst. Al snel kwam het mannetje met prooi aangevlogen. Dit zou ook nu de gehele ochtend doorgaan. Ik legde me weer toe op het maken van vliegbeelden, hetgeen af en toe lukte. Een heel mooi moment was van het mannetje die de prooi, een Sabelsprinkhaan, opgooide. Soms kwam ook het vrouwtje naar buiten, en vond er een voedseloverdracht plaats. Omdat dit ongeveer hetzelfde beeld was als bij de Veldhut, bedankte Martin voor de middagsessie. Ikzelf had het idee dat ik dé foto nog niet gemaakt had. Bovendien was dit mijn doelsoort no. 1 van de reis, dus ik ging wel voor nog een sessie. Nu waren de omstandigheden ineens heel anders. Er verscheen een groep van zes, soms nog jonge, Bonte Kraaien voor de hut. Dit zeer tegen de zin van het mannetje, die duikvluchten op de kraaien uitvoerde. Daar heb ik unieke beelden van kunnen schieten! Tussendoor verschenen er nog Bruine Kiekendieven, Buizerds, een (Keizer?)arend en een mannetje Roodpootvalk voor de hut, zij het iets te ver weg voor het mooi. Bovendien begon het stevig te waaien, waardoor de Scharrelaar tegen de wind in bleef hangen tijdens de vlucht. Dat betekende dat het scherpstellen op de kop van de vogel een stuk gemakkelijker ging. Al met al een unieke sessie en dus een goede keuze om toch te gaan.

Op Dinsdag 17 Juni stond een boottochtje op het Tiszameer op het progamma. Na een ritje van bijna een uur, kwamen we bij het haventje waar de huurbootjes liggen aan. Ik stapte samen met Martin in het bootje dat bestuurd werd door Sjors Streur, die samen met zijn vrouw Hellen, eigenaar is van Puszta Eldorado, de accomodatie waar we de gehele week verbleven, aan boord. De andere boot werd bestuurd door Jeffrey Jacobs, onze reisleider met aan boord Ada van den Heuvel en Jeannet Menagie. Al dichtbij het haventje was een nest van de Buidelmees te vinden. Op het moment dat we aankwamen, zagen we een Woudaap aan de andere kant van het water in het riet invallen. We hebben nog even gewacht, maar die liet zich niet meer zien, helaas. We vaarden afwisselend over grote watervlakten en smalle, soms maar een paar meter of minder brede, doorgangen. Al snel zagen we de eerste Kwak, Ralreiger en Purperreiger. Vooral de Kwak zagen we dikwijls. De mooie Purperreiger was ook een gewilde soort van die dag. Mijn derde doelsoort van de week, de Dwergaalscholver zagen we wel, maar close opnames maken zat er niet in. Het bleek een zeer schuwe vogel die we alleen van afstand zagen. En even was er nog een moment van consternatie, de motor van het bootje van onze reisleider bleek opeens niet meer te stuwen. Sjors besloot de boot  van Jeffrey op sleeptouw te nemen naar een minder winderig gedeelt van de plas, en contactte de bootverhuurder. Die kwam na zo'n 25 minuten, en haalde een stuk vislijn uit de schroef. Probleem opgelost, en we konden na een break die bijelkaar zo'n anderhalf uur duurde weer verder. We kwamen bij een kolonie Witwangsternen aan. Die hadden we al op de het meer zien vliegen, maar hier was dus hun broedplaats. Heel veel vliegbeelden kunnen schieten, soms met nestmateriaal in de vorm van stukken afgesneden waterplanten in de snavel. Vaak waren dat door ons afgevaren stukken waterplant, slim! In één van de nesten lag al een ei. Ook nu waren we getuige van een paring, en vastgelegd. Daarna was het tijd om terug te varen naar het haventje. Onderweg terug nog diverse Weidebeekjuffers gezien, alsmede een Ringslang. We stopten nog even bij het Buidelmezen nest.  Meer dan een uit de nestholte stekend kopje kregen we niet te zien van de Buidelmees. Bij terugkomst ben ik weer even naar het perkje Wegdistels gegaan, en ook nu weer diverse beelden van de Bruine Zandoogjes alsmede één van een mij nog onbekend Nachtvlindertje kunnen maken. Jeffrey had een dood Vliegend Hert mannetje gevonden. Die werd door iedereen die dat wilde vastgelegd. Op datzelfde moment vloog er een levend exemplaar voorbij. Na het diner besloten we naar de nabijgelegen rivier de Tisza te gaan, om een prachtig natuurfenomeen vast te leggen. In onze week was namelijk de jaarlijkse uitvlucht van miljoenen ééndagsvliegen. Rond zonsondergang worden ze het meest actief. Een andere Nederlander die ook op ons park verbleef, was al aanwezig en vertelde ons dat we iets te laat waren en het mooiste moment hadden gemist. Ik vond nog een stervend exemplaar, en besloot daar foto's van te maken met het avondrood in de achtergrond. Deze soort heeft als naam Oeveraas, en is de grootste soort Ééndagsvlieg (Haft) in Europa. Elk jaar vliegen de volwassen Haften massaal uit in Juni. Zo'n drie dagen duurt dit fenomeen, na de paring sterven de volwassen Haften, de larven leven tot drie jaar onderwater in zelfgegraven gangen in kleibodems. Ze zijn door vervuiling en het verdwijnen van ondiepe kleibodems in veel gebieden uitgestorven in Europa. Het voorkomen van de Haft zegt iets over de waterkwaliteit.

Lees meer >> | 21 keer bekeken

Weerspiegeling

Hallo!

Ik had weinig tijd voor mijn laatste blog, nu wel, dus nu even een weerspiegeling van mijn belangrijkste sessie's van de maand Mei. Het is weer Orchideeëntijd, dus heb ik daar een aantal sessie's aan besteed. Liefst driemaal deed ik mijn jaarlijkse rondje Voorne/Maasvlakte. Hoofddoel was naast de Orchideeën, de Veldparelmoervlinder. Die laatste lukte echter niet. Ik kwam niet verder dan twee tegelijkertijd langsvliegende individuen. Een foto zat er niet in. Veel tijd vrijgemaakt om ze te zoeken, maar helaas. Wat wel lukte, en dat was stiekem ook een doel, was de zeldzame Gevlekte Witsnuitlibel. Tijdens mijn eerste dagje Voorne nog niet gezien.  Maar de tweede sessie lukte dat wél. Dat was in de heemtuin bij de Tenellaplas.Toen ik bezig was een Viervlek te fotograferen, landde er een mooi mannetje in een varen vlak voor me. Ik bewoog mijn camera langzaam in de richting, maar dat was al teveel, de libel vloog weer op. Nadat ik mijn eerste geslaagde close-up van een Smaragdlibel, ook een primeur, gemaakt had, liep ik terug richting fiets. Vlakbij de in/uitgang zag ik een libel op het zandpad voor me landen. Heel voorzichtig, voetje voor voetje naderde ik het insect. Hij, het was weer een hij, bleef zitten, en ik kon mijn foto's maken. Het lukte me zelfs om hem en profil te fotograferen. Toen ik wat beter om mij heen keek, bleken er meerdere libellen rond mij heen te vliegen. Erg mooi om te zien.