Hallo!

Even een tussentijdse blog, omdat ik jullie wil verhalen over mijn reis naar Hongarije. Ben terug sinds vorige week donderdag. Om kort te zijn, het is een topreis geworden met rond de 85 soorten vogels gezien, en 13 persoonlijke primeurs vastgelegd. Ook het weer werkte goed mee, geen regenbuien en maar drie dagen temperaturen van tussen de 29 en 34 graden. Op de overige dagen waren de temperaturen aangenaam. 

Donderdag 12 Juni was onze heenreis, dus het fotografieavontuur begon op vrijdag 13 Juni. Ik ging toen samen met mijn fotomaatje van die week, Martin Groenheiden, een ochtend- en een middagsessie doen in de hut voor de Hop. Dat was vroeg opstaan, we wilden rond half vijf in de hut aanwezig zijn. De Hop, het mannetje in dit geval, liet zich rond kwart over vijf voor het eerst zien voor de hut. Het vrouwtje zat op het nest in een soort minibunker, buiten zicht. Het mannetje bracht meermaals insecten naar het vrouwtje. Die liet zich ongeveer 3 á 4 keer per uur voor de hut zien. We wilden graag tegenlicht opnames maken, en door de positionering van de hut lukt dat het best 'smorgens vroeg. Verder lieten zich nog Turkse Tortels, een Grauwe Klauwier, een Fazanthaan en Zomertortels zien die morgen. Die laatste helaas te ver voor een foto.

Om half acht was het ontbijt. Daarna was de middagsessie om half drie gepland. Ik besloot om tot de lunch nog een fotosessie in de Parkhut te doen, Martin om wat te rusten. De Parkhut staat op het bijbehorende park van onze accomodatie (evenals de Hophut). Bij die hut is een vijver op ooghoogte geplaatst, waar diverse soorten zangvogels langskomen om te drinken en te badderen. Vogels die zich lieten zien; Ring- en Huismus, Vink, Groenling en Nachtegaal o.a. Van een drinkende man Groenling maakte ik een topfoto. Ik wilde de drinkende vogel graag fotograferen met een morsend straaltje water. Één van de eerste pogingen was direct raak. Het is moeilijk, de vogel moet de juiste positie hebben en het straaltje water morsen ze lang niet altijd. Ook een mooi spiegelbeeld is een pré. Het lukte me alleen nog bij een vrouw Huismus, maar op die foto is de kop onscherp. Bij een enkele andere vogel had ik slechts een paar druppeltjes, met de foto van de Groenling ben ik dan ook zeer content.

Na de lunch gingen Martin en ik voordat we teruggingen naar de Hophut, eerst weer naar de Parkhut.

Ik kon direct al een persoonlijke primeur vastleggen in de vorm van een vrouw Appelvink! Mooi! Verder dezelfde soorten als vanmorgen. Daarna zoals gezegd door naar de Hophut. De Hop liet zich nu tijdens de gehele sessie tot 7 uur maar tweemaal kort zien. Was dus een erg taaie sessie, dat kan ook hier. Wel hoorden we, en zagen we soms in de bomen op de achtergrond, diverse Bijeneters. Van de gehele week was de Hophut wel de minste. 

De volgende dag zouden we de gehele dag in de Veldhut doorbrengen. De Veldhut ligt wat afgelegen, op zo'n drie kwartier rijden van de accomodatie. Voor het laatste stuk naar de hut, stapten we over in een 4-wheeldrive, vanwege de onbegaanbaarheid van de onverharde weg naar de hut. Voordat we bij de hut aankwamen na een avontuurlijke rit, konden we nog diverse Reeën en een paartje Keizerarend vastleggen. Die laatste was ook weer een primeur voor mij. Ook een Koekoek in vlucht kon ik vastleggen.

Dit zou de dag worden met de meeste soorten vanuit één hut gezien. Liefst 36 soorten waaronder één van de drie doelsoorten van de week, de Scharrelaar. Voor de hut stond een nestkast voor de Scharrelaar. Een prachtige blauwe vogel met turquoise vleugels en een rood/bruine rug. Het mannetje vloog de gehele dag af - en aan met diverse soorten prooien als Sabelsprinkhanen, Kevers en larven. Ik stond versteld van de hoeveelheid prooien die het mannetje gedurende de dag wist te vangen. De uitdaging is om vliegbeelden van de vogel te maken. Dat is door de snelheid van de vogels niet makkelijk, maar ik heb toch een aantal geslaagde opnames gemaakt. Ook legde ik voedseloverdrachten vast. Verder was ook hier een paartje Hoppen aanwezig, en een Steenuil. Één van de leukste foto's is van een Hop in vlucht, die het Steenuiltje de stuipen op het lijf joeg. Op de achtergrond lag een moerasachtig gebiedje, waarin zich Steltkluten, Witgatjes en een Bosruiter ophielden. Ook een Zeearend hoog over zien vliegen. Het meest bijzondere moment van de dag werd tot het laatst bewaard; een paring van de Scharrelaars. Ik ben de enige van de groep die die foto heeft, Martin had al ingepakt. Zelfs Anna, die de 4-wheeldrive bestuurde, had dit nog nooit gezien en was verbijsterd. Na terugkomst nog wat tijd vrijgemaakt om macrobeelden te schieten van diverse vlinders. Die bezochten een perkje met Wegdistels op het park. O.a. Bruin Zandoogje en Groot Dikkopje kunnen fotograferen. Dit waren niet de enige soorten die hier te zien zijn, maar op het moment van fotograferen zag ik enkel bovengenoemde soorten. Het Dwergdikkopje die ik er eerder zag, helaas niet.

Op Zondag 15 Juni hadden we de hut voor de Bijeneter. Ook nu weer een ochtend- en een middagsessie. Voor mij doelsoort nummer twee, zoals eerder aangegeven. Ook hier was het maken van vliegbeelden dé uitdaging. De Bijeneter is nog moeilijker dan de Scharrelaar; kleinere vogel, sneller en het vliegmoment is bij de Bijeneter moeilijker te voorspellen. Maar het is gelukt, al zijn er veel mislukte pogingen (onscherp, halve vogels e.d.). Verder ook veel foto's van de vogels met de meest uiteenlopende prooien; Hommels en Bijen, Zweefvliegjes en diverse soorten Libellen. Zelfs een moment van twee mannetjes naast elkaar zittend met beiden een grote Libel in de snavel, om indruk te maken op de vrouwtjes. Ook nu liefst twee paringen vastgelegd, alsmede enkele voedseloverdrachten. De mooiste vliegbeelden werden tijdens de middagsessie gemaakt. Bij deze hut zijn in de middag tegenlichtopname's te maken. Door sterk onder te belichten, en de witbalans warmer te maken, zijn sfeervolle foto's te maken. Bij vliegbeelden krijg je dan doorschijnende vleugels en staart. Zijn mijn mooiste vliegbeelden geworden. Nadeel; de zon schijnt in de middag in de hut, waadoor de temperatuur sterk oploopt en de apparatuur gloeiend heet wordt. Meermaals moesten we de apparatuur uit de zon houden en koelen.

Maandag 16 Juni hadden we een ochtend- en middagsessie in de Scharrelaarhut. Nu hadden we Zaterdag natuurlijk al heel wat foto's van de Scharrelaar gemaakt, waardoor deze sessie's in eerste instantie een beetje als dubbelop aanvoelde. Maar dat zou nog helemaal goed komen. De hut staat aan de rand van een akker, en ook hier is een nestkast geplaatst. Al snel kwam het mannetje met prooi aangevlogen. Dit zou ook nu de gehele ochtend doorgaan. Ik legde me weer toe op het maken van vliegbeelden, hetgeen af en toe lukte. Een heel mooi moment was van het mannetje die de prooi, een Sabelsprinkhaan, opgooide. Soms kwam ook het vrouwtje naar buiten, en vond er een voedseloverdracht plaats. Omdat dit ongeveer hetzelfde beeld was als bij de Veldhut, bedankte Martin voor de middagsessie. Ikzelf had het idee dat ik dé foto nog niet gemaakt had. Bovendien was dit mijn doelsoort no. 1 van de reis, dus ik ging wel voor nog een sessie. Nu waren de omstandigheden ineens heel anders. Er verscheen een groep van zes, soms nog jonge, Bonte Kraaien voor de hut. Dit zeer tegen de zin van het mannetje, die duikvluchten op de kraaien uitvoerde. Daar heb ik unieke beelden van kunnen schieten! Tussendoor verschenen er nog Bruine Kiekendieven, Buizerds, een (Keizer?)arend en een mannetje Roodpootvalk voor de hut, zij het iets te ver weg voor het mooi. Bovendien begon het stevig te waaien, waardoor de Scharrelaar tegen de wind in bleef hangen tijdens de vlucht. Dat betekende dat het scherpstellen op de kop van de vogel een stuk gemakkelijker ging. Al met al een unieke sessie en dus een goede keuze om toch te gaan.

Op Dinsdag 17 Juni stond een boottochtje op het Tiszameer op het progamma. Na een ritje van bijna een uur, kwamen we bij het haventje waar de huurbootjes liggen aan. Ik stapte samen met Martin in het bootje dat bestuurd werd door Sjors Streur, die samen met zijn vrouw Hellen, eigenaar is van Puszta Eldorado, de accomodatie waar we de gehele week verbleven, aan boord. De andere boot werd bestuurd door Jeffrey Jacobs, onze reisleider met aan boord Ada van den Heuvel en Jeannet Menagie. Al dichtbij het haventje was een nest van de Buidelmees te vinden. Op het moment dat we aankwamen, zagen we een Woudaap aan de andere kant van het water in het riet invallen. We hebben nog even gewacht, maar die liet zich niet meer zien, helaas. We vaarden afwisselend over grote watervlakten en smalle, soms maar een paar meter of minder brede, doorgangen. Al snel zagen we de eerste Kwak, Ralreiger en Purperreiger. Vooral de Kwak zagen we dikwijls. De mooie Purperreiger was ook een gewilde soort van die dag. Mijn derde doelsoort van de week, de Dwergaalscholver zagen we wel, maar close opnames maken zat er niet in. Het bleek een zeer schuwe vogel die we alleen van afstand zagen. En even was er nog een moment van consternatie, de motor van het bootje van onze reisleider bleek opeens niet meer te stuwen. Sjors besloot de boot  van Jeffrey op sleeptouw te nemen naar een minder winderig gedeelt van de plas, en contactte de bootverhuurder. Die kwam na zo'n 25 minuten, en haalde een stuk vislijn uit de schroef. Probleem opgelost, en we konden na een break die bijelkaar zo'n anderhalf uur duurde weer verder. We kwamen bij een kolonie Witwangsternen aan. Die hadden we al op de het meer zien vliegen, maar hier was dus hun broedplaats. Heel veel vliegbeelden kunnen schieten, soms met nestmateriaal in de vorm van stukken afgesneden waterplanten in de snavel. Vaak waren dat door ons afgevaren stukken waterplant, slim! In één van de nesten lag al een ei. Ook nu waren we getuige van een paring, en vastgelegd. Daarna was het tijd om terug te varen naar het haventje. Onderweg terug nog diverse Weidebeekjuffers gezien, alsmede een Ringslang. We stopten nog even bij het Buidelmezen nest.  Meer dan een uit de nestholte stekend kopje kregen we niet te zien van de Buidelmees. Bij terugkomst ben ik weer even naar het perkje Wegdistels gegaan, en ook nu weer diverse beelden van de Bruine Zandoogjes alsmede één van een mij nog onbekend Nachtvlindertje kunnen maken. Jeffrey had een dood Vliegend Hert mannetje gevonden. Die werd door iedereen die dat wilde vastgelegd. Op datzelfde moment vloog er een levend exemplaar voorbij. Na het diner besloten we naar de nabijgelegen rivier de Tisza te gaan, om een prachtig natuurfenomeen vast te leggen. In onze week was namelijk de jaarlijkse uitvlucht van miljoenen ééndagsvliegen. Rond zonsondergang worden ze het meest actief. Een andere Nederlander die ook op ons park verbleef, was al aanwezig en vertelde ons dat we iets te laat waren en het mooiste moment hadden gemist. Ik vond nog een stervend exemplaar, en besloot daar foto's van te maken met het avondrood in de achtergrond. Deze soort heeft als naam Oeveraas, en is de grootste soort Ééndagsvlieg (Haft) in Europa. Elk jaar vliegen de volwassen Haften massaal uit in Juni. Zo'n drie dagen duurt dit fenomeen, na de paring sterven de volwassen Haften, de larven leven tot drie jaar onderwater in zelfgegraven gangen in kleibodems. Ze zijn door vervuiling en het verdwijnen van ondiepe kleibodems in veel gebieden uitgestorven in Europa. Het voorkomen van de Haft zegt iets over de waterkwaliteit.

De volgende dag ging de rest van de groep, Milton de Ruiter, Christoffel Klimbie, en de enige Belg van ons gezelschap, Filip Saerens hetzelfde boottochtje maken. Omdat er een plek vrij was, kreeg ik het idee om mijn sessie van vandaag in de Boshut te laten schieten voor nog een dagje op het water. Ik kreeg groen licht van de groep, en de reisleider, zodat ik die dag weer aan boord stapte bij Sjors, samen met Milton en Willem, een kennis van Sjors. We begonnen de dag weer bij het nest van de Buidelmees. Het mannetje liet zich nu beter zien, en we konden enkele opnames maken van het mannetje op de buidel/nest. Daarna gingen we door, we deden dezelfde locaties aan als gisteren. Ook nu zagen we al snel een Purperreiger en Ralreiger. Vooral die Purperreiger liet zich van nabij goed vastleggen. We voeren weer door dezelfde smalle doorgangen, waarvan één met een zeer dichte concentratie aan steekmuggen. Ook dat hoort bij het avontuur. Gelukkig waren we die snel kwijt. We zagen een Kwak een Dwergmeerval oppikken, en daar konden we van dichtbij mooie beelden van schieten. Ook vliegbeelden van de Kwak werden gemaakt. Verderop fotografeerden we een foeragerende Ralreiger. Op dezelfde plek in het riet verschenen enkele Baardmannetjes, een primeur! Bij een smalle doorgang hoorden we de roep van een Woudaap. Die hadden we eerder op de dag al een paar langs zien vliegen. Opeens riep Willem, "Stop!". Links voor de boot in het riet stond een Woudaap! Totaal niet schuw, en we wisten niet hoe snel we hier foto's van moesten maken. Zeker een kwartier lang bleef het zich langzaam door het riet verplaatsende reigertje in het zicht. We konden zelfs foto's maken van Woudaap met prooi (kleine visjes). Weer een primeur voor mij, en het hoogtepunt van de dag! We besloten op die plaats te gaan lunchen. En tijdens onze lunch besloten een paar Buidelmezen amok te maken. Na de lunch was de Woudaap uit het zicht geraakt, en besloten we koers te zetten naar de Witwangsternen kolonie. Onderweg nog een Grote Karekiet vastgelegd, ook een primeur! In een zee van Watergentiaan stond een Dwergaalscholver op een paaltje, ook nu ver weg. Van iets dichterbij legde ik een vrouw Witoogeend in vlucht vast. De omstandigheden (weer) waren heel anders dan de voorgaande dag. Windstil, zonnig en zeer warm. Voor de sterns maakte dat niets uit, ze waren evenals gisteren zeer actief. Foto's van kibbelende sterns in vlucht kon ik maken. Korter dan ons lief was, bleven we bij de Sterns. Onderweg zagen we evenals gisteren, nog een enkele Zeearend, wel hoog en ver. Ik vond de bootochtjes op het meer de leukste onderdelen van de reis. Het avontuurlijke sprak mij zeer aan. Terug op het park, zag ik bij de distels nu enkele Dambordjes. Ik zag ze daar eerder ook, maar waren telkens net weg als ik mijn camera gereed had. Daar weer even tijd voor vrijgemaakt, en met succes. Ik kon zelfs een vliegend Dambordje vastleggen. Omdat er na die sessie nog ruim tijd was voor het diner, wilde ik nog even naar de Hophut gaan. Maar die bleek bij navraag aan Sjors al bezet te zijn. Dan naar de Parkhut, was het idee. Hopelijk stond de tegel nog schuin tegen de deur van de hut (dan is-ie vrij). Dit was het geval. Geen slechte keuze zo bleek achteraf. Het doel was nu een Putter vastleggen. Van die Vinksoort heb ik maar zeer weinig foto's. Dat lukte. En meer. Ik fotografeerde een Spreeuwenjong die door één van zijn ouders gevoerd werd. Van een Huismus met jong maakte ik soortgelijke foto's. Voor de hut verscheen er achtereenvolgens nog een paartje Grote Bonte Specht, en later een droomsoort, een Juveniele Groene Specht! Hierna was het tijd voor het diner, en ik liep met een grote glimlach de al op het terras aanwezige reisgenoten tegemoet. Dat bleef niet onopgemerkt...

Donderdag 19 Juni, de laatste dag alweer. Omdat onze vlucht terug aan het eind van de middag gepland stond, was er tot de lunch nog tijd voor een ochtendsessie. Ik besloot alsnog voor een sessie in de Boshut. Milton zou deze sessie met mij meegaan, maar voelde zich niet lekker, dus ging ik alleen. Sjors bracht mij daar rond half zeven naartoe. Al gauw maakte ik foto's van een vrouwtje Vink, en hoorde ik de Wielewaal roepen/zingen. Ik maakte me op om die laatste te gaan vastleggen, maar die kwam niet. De gehele ochtend zouden er wel grote aantallen Spreeuwen in het poeltje voor de hut verblijven, tot wel 50 á 60 stuks aan toe Soms leuk, soms irritant. Dat laatste vooral omdat ze andere meer gewilde vogels wegjoegen, of ervoor gingen staan. Toch foto's gemaakt van diverse Geelgorzen, Grauwe Klauwier en een juveniele Appelvink. De vogels kwamen soms zo dichtbij, dat enkel een portret te maken was. Ook bij deze hut was een paartje Grote Bonte Specht aanwezig. Het mannetje kreeg ik zelfs badderend te zien. Ook een juveniele Groene Specht kreeg ik met nu aanmerkelijk betere lichtomstandigheden voor de lens. En uit het niets was daar ineens een adulte Groene Specht, de doelsoort voor die dag! Te kort naar mijn zin, maar toch een redelijke foto kunnen maken. Ook nu maakten de Spreeuwen het me lastig door voor de specht te gaan staan. En ook een uitstekende tak hielp niet mee. Na het badderen in de poel ging de specht over op een zandbad. Dat zag er niet uit, van het mooie aan de specht bleef niets over. Kort daarna verdween de specht weer, om niet meer weer te keren, zodat het bij een enkele redelijke foto bleef. Maar er zouden nog een paar leuke soorten voor de hut verschijnen. Als eerste een vogeltje die ik direct als Sperwergrasmus determineerde, mijn twaalfde of dertiende primeur van de week! Een heel mooi grijs/bruin vogeltje met een opvallend oog. Die bleef maar korte tijd voor de hut. Daarna nog een vogeltje die ik niet direct herkende, maar thuisgekomen de boeken ingedoken, bedacht ik me dat dit een Tuinfluiter moest zijn. Op Observations.org kreeg ik de definitieve bevstiging. Geen primeur, ik had 'm eenmaal eerder in Meijendel vastgelegd, zij het dat dat enkel een bewijsplaatje was. Nu wel een aansprekende foto gemaakt. Hierna nog een vogel gezien die ik als Spotvogel of Orpheusspotvogel determineerde, maar die te kort bleef zitten voor een foto. Daarna werd het rustiger voor de hut, de grote aantallen Spreeuwen waren vertrokken. Nog slechts een enkel exemplaar bleef achter. Maar de poel kreeg nog bezoek van een Scharrelaar, die ik beeldvullend kon vastleggen. Daarna kreeg ik een Appje van Sjors dat hij mijn kant uitkwam, zodat ik de week afsloot met foto's van mijn doelsoort nummer één van de reis. Achteraf opnieuw een goede keuze om een tweede dagje met de boot te gaan en de week in de Boshut af te sluiten. Ook de terugreis verliep zeer voorspoedig, en rond negen uur 'savonds was ik weer terug van een wat fotografie en vogels betreft zeer intensieve reis. Ik kan terugkijken op een zeer succesvolle en geslaagde week. Daarbij wil ik iedereen nogmaals bedanken voor het welslagen van de reis, Jeffrey voor de begeleiding, Sjors en Hellen voor de uitstekende verzorging en het gidsen, Martin bedankt voor het gezelschap en Filip voor de leuke gesprekken.

Deze reis leverde een recordaantal foto's op, ruim 13.800, maar daar moet bij gezegd worden dat er op zeven dagen gefotografeerd kon worden. Dat is niet altijd het geval. Leuk voor de statistieken, maar het gaat uiteindelijk om de kwaliteit van de foto's. Ik ben door een eerste selectie heen, en heb al wat foto's ontwikkeld en bewerkt. Zitten goede beelden tussen! Van enkele soorten heb ik mijn mooiste foto's tot nu weten te maken. Aan het eind van de maand maak ik een aparte map aan in het Portfolio, zodat u nog even geduld moet hebben om ze te zien, en ik nog wat tijd heb om meer foto's klaar te maken voor publictatie. 

Tot een volgende Blog